Kwestia kaloryczności
Dieta sportowca sporo różni się od tej codziennej, standardowej diety zalecanej dla przeciętnego człowieka, główną różnicą są oczywiście kalorie dostarczone do organizmu.
Przeciętna dieta dla dorosłego, ważącego 80-90 kg mężczyzny to 2000 kcal, diety sportowe mogą mieć nawet 4000-5000 kcal. Długie stosowanie takiej diety może być szkodliwe, więc warto zasięgnąć porady dietetyka i stale kontrolować stan swojego zdrowia, zwłaszcza nerek i wątroby. To samo tyczy się przy stosowaniu dodatkowych suplementów diety takich jak aminokwasy, białka czy kreatyny.
W encyklopedii o żywieniu sportowców
Nadrzędnym zdaniem w planowaniu jadłospisu jest ustalenie równowagi pomiędzy energią przyjmowaną, a wydatkowaną. Utrzymanie tego bilansu jest warunkiem rozwoju fizycznego, zdrowia i aktywności zawodowej człowieka. Odstępstwo od tej równowagi, utrzymujące się w dłuższym czasie może doprowadzić do wycieńczenia organizmu lub do nadwagi i otyłości. Najprostszą metodą kontroli równowagi energetycznej jest codzienne ważenie się na czczo.
Dobowy wydatek energetyczny (całkowita przemiana materii - CMP) to składowa:
podstawowej przemiany energii,
swoiście dynamicznego działania pokarmu,
wydatków energetycznych związanych z wykonywaniem codziennych czynności.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Żywienie_sportowców
Podnoszenie ciężarów
Podnoszenie ciężarów obecne było już w programie pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 1896. Od tego czasu podnoszenie ciężarów rozgrywane było podczas wszystkich igrzysk z wyjątkiem igrzysk w Paryżu (1900), Londynie (1908) i Sztokholmie (1912). Pierwszym nowożytnym mistrzem olimpijskim w podnoszeniu ciężarów w podrzucie jednorącz był Brytyjczyk Launceston Elliot, który uzyskał wynik 71 kg, drugie miejsce zajął Duńczyk Viggo Jensen (57,2 kg) a trzecie Grek Aleksandros Nikolopulos. W podrzucie oburącz triumfował Viggo Jensen (111,5 kg), drugi był Launceston Elliot a trzeci Niemiec Carl Schuhmann.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Podnoszenie_ciężarów